Kalemişi Dergisi
www.kalemisidergisi.com
Cilt 3, Sayı 6  Güz 2015  (ISSN: 2148-046X, E-ISSN: )
Mustafa GENÇ, Vedat TEZCAN

NO Makale Adı
1447251988 GELENEK VE YENİLİK KAVRAMLARININ FELSEFİ TARTIŞMASI EKSENİNDE GELENEKSEL TÜRK SANATLARINI YENİDEN DÜŞÜNMEK

Belirli bir zaman ve mekândaki fenomenal görünüş anlamındaki ‘yeni’, kendisini görünür kılan zaman mekânsal sürecin zorunlu bir neticesiyken, Aristotales’in şey’in neliği dediği kendine özgü tekil niteliği de, ortaya çıkış sürecin de beraberinde getirir. Dolayısıyla varoluş sürecinde her bir tekil obje hem kendisini var eden sürecin bir ürünüdür, hem de diğer bir tekil obje tarafından bire bir tekrar edilemeyecek niteliğiyle, sürece ontolojik katkıda bulunur. Çalışmamızda gelenek ve yeni terimlerinin kendilerine dayandığı felsefi kavramlar olan ‘geçmiş’, ‘şimdi’, ‘gelecek’ kavramları, felsefe tarihi içerisindeki gelişim serüvenleri bağlamında analiz edilerek günümüzde bolca tartışılan moderlik ve gelenek tartışmalarına yönelik bir değerlendirme yapılacaktır.
Yapıldığı dönemin “Modern’i” olan Geleneksel Türk sanatları eseri, geçmişe ait olan ne varsa hepsi “kötüdür” anlayışının ortaya çıktığı dönemden itibaren bir açmazın içine düşmüştür. Konuyla ilgili olarak, bir taraftan Geleneksel sanatların yaşatılmasının sadece geçmiş dönemlerin iyi bilinip tekrar edilmesi ile sağlanabileceğini savunan anlayış ile geçmişe ait olanların o dönemde kalması gerektiğini söyleyenlerin arasındaki çatışma, süreci daha da karmaşık hale getirmiştir. Itri’yi de Mozart’ı da dinlemeyi başaramayan toplum yeniyi üretebilmek için de geçmişi yok sayma gibi bir tercihe yönelmiş olabilir. Her geleneksel üretim döneminin yenisidir. Malzeme, teknik, kurallar değişebilir ama özü anladığımızda bunun olması gereken olduğunu çözebiliriz belki de.
Geleneksel Türk Sanatlarının ‘yeniden üretilebilirliği’ nin imkanıyla ilişkilendirilecek olan konu, interdisiplin bir çalışma metoduyla geliştirilmeye çalışılacaktır.